Kediler yıllardır hem evlerimizde hem de sokaklarda kucak açtığımız evcil hayvanlar olmuştur. Hayatlarımızda yer edinen bu tatlı patili dostlarımızın evcilleştirmeleri ise çok uzun yıllara hatta yüzyıllara dayanmaktadır. Patili dostlarımızın tarihini bilmek, bizlere evcil yaşamları süresince neye ihtiyaç duydukları, nasıl yaşamayı istedikleri hakkında bizlere yol olmaktadır.

Yapılan kazılar, elde edilen verilerden dolayı kedilerin M.Ö. 5000 yıllarında, Mısır’da evcilleştirildiği düşünülmüştür. Kedilerin ilk evcilleşme başlaması haşerat kontrol amacıyla olduğu düşünülmektedir. Tarımın önemli bir bölgesi olan Mısır’da, depolanan ürünlerin sağlam kalabilmesi için fare ve haşeratların uzak tutulması gerekiyordu ve bunlarla en iyi baş edebilecek hayvanın kedi olduğu anlaşılmıştır. Fakat sonraki zamanda Mısırlılar kedileri ilahi ve büyülü olduklarına inandılar ve onlara çok değer verdiler. Daha yakın zaman diliminde ise Çinliler de Mısırlılar gibi kemirgen kontrolünde kedileri evcilleştirmeye başlamışlardır.  Japonya’da ise kedilerin çok özel odluklarına inanılır. 

Ancak Kıbrıs’ta yapılan son kazılar, bu bilgilerin doğruluğunu sorgulatıyor. Yakın geçmişte yapılan son kazılarda, kedilerinin evcilleşmesinin 9500 yıllık bir tarihinin olduğunu düşündürmeye başladı. 

Bizler onların ne kadar evcilleştirilmesinde bahsetsek de bazı bilim insanları kedilerin aslında tam anlamıyla evcilleştirilmediğini ve kedilerin aslında yarı evcil olduğunu savunmaktadır. 

Çünkü vahşi ve evcil kedilerin genetik yapıları incelendiğinde, vahşi kediler ile aralarındaki benzerlik %95 oranını bulmuştur. Bu da aslında evcil kedilerin pek değişmediğini gözler önüne serer. 

Genetik yapısının yansıra evcil kedilerin ve vahşi kedilerin içgüdüsel davranışlarını incelediğimizde benzerlikleri yakalamak da oldukça kolaylaşıyor. Hem evcil hem de vahşi kedilerde gözlemlenen ortak içgüdülerin bazıları şu şekilde listeleyebiliriz: