Gözlemlediklerimiz, beslenme ve gıda tüketme şekillerinden dolayı etobur olduklarını bazen düşünmesek de konu sadece “ee benim köpeğim / kedim makarna seviyor” dan çok daha öte. Konumuz sınıflandırılmaları, geldikleri soy, fizyolojileri. Konumuz; kedi ve köpek dostlarımızın gıdalardan en iyi şekilde yararlanabilmesi!

Kurt soyundan gelen köpekler, vahşi kedilerle aynı kökeni paylaşan tatlı kediler. Ne kadar ataları kadar sert, saldırgan ve korkutucu olmasalar da onlar aslında hala atalarının özelliklerini genetik olarak taşımaktalar.

Vahşi kedigillerle fizyolojik olarak farkı olmayan evcil kedi dostlarımız zorunlu etobur sınıfında yer alır. Köpekler ise ataları kurttan biraz farklılaşmış olduğunda sadece etobur olarak sınıflandırmak yeterlidir. 

Zorunlu etoburlar; yüksek protein tüketimine ihtiyaç duyarlar ve etle beslenmek zorundadırlar, zorunlu etobur olmayan etoburların ihtiyaç duydukları protein oranı ise daha düşüktür. Bu nedenle kedilerin kesinlikle etobur olarak beslenmeleri, buna paralel olarak mama seçilmesi oldukça önemlidir. Aksi taktirde kediniz hem ihtiyacı olduğu besinleri karşılayamaz hem de sağlık problemlerinin ortaya çıkmasına neden olunur. 

Her canlının sağlıklı bir yaşam sürebilmesi için alması gereken besin farklılık göstermektedir. Bu sınıflandırma da bizlere, canlıların özellikleri hakkında bilgi vermektedir. 

Otçul ve etçilleri ayıran temel özellik ise, etçil beslenmenin hayvansal, otçul beslenmenin ise bitkisel kaynaklı olarak gerçekleşmesi gerekliliğidir. Ayrıca almaları gereken makro ve mikro elemenler de farklılık gösterebilmektedir. 

Hem kediler hem de köpekler D vitaminini üretemediklerinden dolayı dışarıdan almaları gerekir. D vitaminin dışarıdan alınıp, işlevsel olabilmesi için ise D3 formunda olması gerekmektedir ve bu form ancak hayvansal besinlerden alınabilir. 

Kedilerde, D vitaminine ek olarak önemli bir amino asit olan “taurin”in de dışarıdan alınması zorunludur. Taurin hayvansal kaynaklarda bulunup, birçok sistem ve organın çalışmasına destek olduğu için hayati önem taşımaktadır. Bu nedenle uzun ve sağlıklı yaşamaları için önemli yapıtaşlarından biri de taurindir.

Otçul ve etçillerin anatomik yapıları incelendiğinde birçok farklılık göze çarpmaktadır. Ağız, diş, çene, mide ve bağırsak yapıları yani kısacası sindirim sistemi farklılıkları bizlere nasıl beslenmeleri konusunda yol göstermektedir. 

Otçulların karbonhidrat ve kaba lifleri sindirebilmeleri için tükürüklerinde amilaz enzimi bulunurken, etçillerde bu enzim mevcut değildir. Karbonhidrat tükettiklerinde ise sindirmek için pankreasa bu görev düşer ve çalışma uzun vade pankreasın yorulmasına neden olur.

Otçullar bitki özünü yediklerinden, bu görev için özel olarak tasarlanmış, bitki materyalini öğütme kabiliyetine sahip büyük, yassı dişleri vardır. Çeneleri ise çiğneme endekslidir. Etoburların ise et yemeye ve avlanmaya uygun, keskin kesici dişleri ve büyük, sivri köpek dişleri vardır. Çeneleri ise avını parçalamaya uygun yapıdadır.  

Ayrıca sindirim sistemleri karşılaştırıldığında otçulların sindirim sistemleri, karnivorlara oranla daha uzundur ve mideleri birkaç odalıdır. Etoburların ise sindirim sistemleri kısa ve mideleri tek odalıdır. 

Otçul ve etoburlar, enerji üretme konusunda da birbirinden ayrılırlar. Karbonhidrat ağırlıklı beslenen otçul canlılar, enerjiyi bu besin kaynaklarından üretirler. Bu nedenle besinlerinde karbonhidrat zorunlu içeriktir. Etobur sınıfına giren canlılar ise enerji kaynağı olarak öncellikle proteini, sonrasında ise yağı kullanırlar. Bu nedenle de karbonhidrat değil, protein ve yağ içeriği etobur canlılar için önemlidir.